![Show Menu](styles/mobile-menu.png)
![Page Background](./../common/page-substrates/page0047.jpg)
47
Borucu ekip başı olarak 2007 yılından bu
yana Tekfen’de çalışan Murat Arslanpen-
çesi, ilk projesini Suudi Arabistan’da yap-
tıktan sonra Fas, İzmit ve Azerbaycan’daki
projelerde görev almış.
TEKFEN,
İŞÇİSİNİ
HİÇ BOŞ
BIRAKMIYOR
MURAT ARSLANPENÇESİ
Borucu Ekip Başı
B
en mesleğe borucu yardımcısı olarak
başladım, sonra borucu ekip başı ol-
dum. Burada 12 ekip başı var. Onlardan biri
de benim. Biz 3 kişiyle çalışıyoruz. Toplam 4
kişi oluyoruz. Bize bir iş veriliyor. Yapılacak
işin resmini elimize alıyoruz. Ona uygun
olarak, verilen iş ne gerektiriyorsa yapıyo-
ruz. Görevler günlük dağıtılıyor. Bazı işler
aynı gün bitmiyor. Bazen 1 günde bitiyor,
bazen 1 hafta sürüyor. Yaptığım işi seviyo-
rum. Bu sayede ekmek yiyorum. 11 aydır
buradayım. Zor bir proje. Ama plana göre
ilerliyoruz. İşimizi zamanında bitirdiğimizde
takdir görüyoruz.
ÖNCE IŞ GÜVENLIĞI
Bu işlerde güvenlik çok önemli. Hatta önce
iş güvenliği geliyor. Burada iş güvenliği çok
yüksek. Sahanın içerisine girdiğiniz andan
itibaren her şey risk olabilir. Yüksekte çalış-
tığınız zaman düşme tehlikesi var. İskeleye
çıkıp işe başlamadan önce bütün güvenlik
önlemlerine bakılması lazım. Donanımın
tam olması lazım. Formen bana resmi ver-
diği zaman önce arkadaşlarla konuşurum.
İşin nasıl yapılacağına, risklerin neler oldu-
ğuna bakarız. Ancak gerekli önlemleri al-
dıktan sonra işimize başlarız.
Tekfenli olmak güzel bir his. Tekfen, işçisi-
ni hiç boş bırakmıyor. Ona sahip çıkıyor. İş
devamlılığı açısından önümüzü açıyor. Bir
yerde işimiz bittiği zaman başka yere gön-
deriyor. Biz de böylece yarın ekmek kaza-
nacağımızı biliyoruz. Evliyim. Çocuklarım
İstanbul’da. Özlüyoruz tabii. Gurbetlik zor.
Ama ekmek neredeyse biz de oradayız. Bu-
güne kadar birçok yerde çalıştım. Arabis-
tan’daki Kureyş projesi güzeldi. Çok güzel
bir kampı vardı. Olanakları iyiydi. Fas’ta Mu-
hammediye çok güzeldi. Kampımız çiçekler
içindeydi. İşten geldiğimizde, kampa girdi-
ğimizde kendimizi çok iyi hissediyorduk.
TEKFEN’İN BENDE
HATIRI VAR
SAMET BAYÇELEBİ
Boru Mühendisi
T
ekfen’de nispeten yeni başlayan biri ola-
rak, çok tecrübeli formen ve yöneticiler-
le çalışıyorum. Onların deneyimlerini hiçe
saymak mümkün değil. O nedenle söyledik-
leri her şeye dikkat etmeye çalışıyorum. Za-
ten Tekfen’de çalışan insanlarda ego prob-
lemi yoktur. Biri bir şey söylüyorsa mutlaka
bir gerekçesi vardır. Zorla değil de güzellik-
le anlattıkları için de bir sıkıntı olmuyor.
İÇIMIZDE FIRTINA VAR
Ben şantiye tozunu daha küçükken yuttum.
Dedem inşaatçıydı. Almanya’da 40 sene
inşaat ustası olarak çalışmış. Küçükken
ona yardım edip tuğla çekerdik. Bir nevi
çekirdekte var. Ofisi değil de şantiyeyi seç-
memin bir sebebi de kendimi sahada çok
daha özgür hissetmem. Örneğin devlet
dairesinde çalışıyorsan belli kurallar vardır.
Sesini gür çıkartamazsın. Duygularını belli
edemezsin. Şantiyede bunun daha rahat
olduğunu düşünüyorum. Tabii ki de saygı
çerçevesini aşmadan. Ben Karadenizliyim.
İçimizde tabiri caizse fırtına var, tutamıyo-
ruz. Ayrıca yengeç burcuyum. Duygularım-
la hareket ediyorum. Bir anda saman alevi
gibi çıkabiliyor ama asla kin yok. Şantiyenin
en büyük zorluğu aile hayatını idare edebil-
mek. Hele ki eşiniz yabancı ise. Benim eşim
Ukraynalı. Bir hafta sonra buraya gelecek.
DAHAYUKARILARAÇIKMAK ISTIYORUM
Benim Tekfen’le olan bağım öncelikle vefa
borcumdur. Tekfen’in sağladığı imkânlarla,
biriktirdiğim parayla Kanada’ya gittim. 4
yıl boyunca geçimimi sağladım. Nasıl ki
bir kahvenin 40 yıl hatırı var, Tekfen’in de
bende hatırı var. Ne zaman derlerse ki “Te-
şekkür ederiz emeklerine”, o noktaya kadar
devam etmek isterim.
Belirli bir tecrübe sahibi olduktan sonra şir-
ket içinde daha yukarılara çıkmak istiyorum.
Bu süreçte gerekli eğitimleri almam lazım.
Bilgi dediğimiz şey derya deniz. Bu nedenle
kendini geliştirmek isteyen, işini sahiplenen
mühendislere yönelik eğitimler daha fazla
olursa güzel olur diye düşünüyorum.
Elazığ Fırat Üniversitesi’nde Makine
Mühendisliği’ni bitiren Samet Bayçelebi,
Tekfen’le ilk olarak 2012 yılında Fas proje-
sinde tanışmış. Daha sonra İngilizce eksik-
liğini gidermek ve yüksek lisans yapmak
için Kanada, Toronto’ya gitmiş. Dönüşün-
de ise yolları Tekfen’le yeniden kesişmiş.