33 / 56
33
A
skerliğini yaptıktan sonra 1987 yılında ilk işi olarak
Tekfen’de çalışmaya başlayan Haydar Taşçı, İkinci Irak
Boru Hattı’nda tamirci olarak görev almış. 1990 yılında
patlak veren Körfez Savaşı sırasında Irak’ta kalan Taşçı, mace-
ralı bir şekilde Türkiye’ye döndükten sonra aynı yıl GAT’ta işbaşı
yapmış. Ardından bir süreliğine yeniden şantiyede görev alıp
1998’de artık kalıcı olarak GAT’a katılmış ve 2013 yılında atölye
formeni olmuş.
1990 yılında Irak Savaşı çıkınca Majdi Abukaraki ve Nihat Çabuk
ile orada kaldık, çünkü sınırlarımız kapanmıştı. Onun üzerine Vec-
di Bey ile Ürdün’e kaçtık. Amacımız Suriye’ye geçmekti. Bir araba
bulup Suriye kapısına geldik. O zaman kapıda “ayak bastı” para-
sı olarak 100 dolar alıyorlar, bizim tarafa geçince de parayı geri
ödüyorlardı. İki arkadaş geçiş parasını bulamadık. Arabistan’dan
gelen otobüslere binip yolculara, “Bize 100 dolar verin. Türkiye’de
size ödeyeceğiz,” diyorduk. Birkaç otobüse bu şekilde girdik çık-
tık. Bu arada karnımız da çok acıkmıştı. Kapıya geleli 48 saat ol-
muştu. Sonunda otobüsün birinde yaşlı bir amca ile diyalog kur-
duk. “Ne kadar lazım yeğenim?” diye sordu. “100 dolar,” dedim.
Bize parayı verdi. Öylece Türkiye’ye giriş yaptık, 96 dolar olarak
parayı geri aldık. Amcanın yanına gittim, “Paranı getirdim,” de-
dim. Amca “İstemez” dediyse de ben, “Olmaz! Sen bizi kurtardın,”
diye ısrar ettim. Türkiye’ye böyle maceralı bir dönüşümüz oldu.
ESKIDEN BIRMAKINEDEN SORUMLUYDUM,
ŞIMDI 70 KIŞIDEN
1990 yılında GAT’a girdim. 2,5 yıl çalıştıktan sonra 1 aylığına
Arabistan’a görevli gittim, 4 sene kaldım. Levent Kafkaslı, o za-
man bizim şefimizdi. 1998 yılında yeniden buraya giriş yaptım.
2013 yılına kadar tamirci olarak çalıştım. 2013 yılından itibaren ise
formen oldum. Numan (Usluoğlu) Bey beni atölye formeni yaptı.
Şu an bana bağlı 65-70 kişi var. Tamirci olarak çalışırken çok ra-
hattım, şimdi çok sıkıntı çekiyorum. Eskiden tamirciyken bir ma-
kineden sorumluydum, şimdi 70 kişiden sorumluyum.
NEKADARLAZIM
YEĞENIM?
HAYDAR TAŞÇI
Atölye Formeni
AMAÇ
KAZASIZ IŞ ORTAMI
SAĞLAMAK
HÜSEYİN SİMİTÇİ
Tamir Bakım Ustası
H
üseyin Simitçi, Ceyhanlı. Üç çocuğundan ikisi Tekfen’den
burs alıyor. Bir oğlu Marmara Üniversitesi Elektrik Elekt-
ronik Bölümü’nde, diğeri Osmaniye Fen Lisesi’nde 12.
sınıfta yatılı okuyor. 26 yıllık bir Tekfenli olan Simitçi, GAT’a proje
tarafından geçenlerden. 20 yıldır da GAT’ta çalışıyor.
Projelerden gelen makinelerin tamir ve bakımlarını yapıp, hazır
hale getirdikten sonra istenen projelere gönderiyoruz. Burası şan-
tiye gibi çok hareketli bir yer değil. Gelen makine bitene kadar bir
program dahilinde üzerinde çalışıyoruz. Hayatımız çok hareketli
olmasa da devamlı işimiz var. Burası dışında görevli olarak Fas
ve Katar’a gittim. Böylece değişik ülkeler görmüş oldum. Ama dil
konusu bizim işimizde de önemli. Fas’a gittiğimde derdimi anla-
tamadım. Biraz sıkıntılar çektim. Kendimi ifade edecek kadar ya-
bancı dil bilsem sorun olmayacak. Ona rağmen yemeklerimiz ve
kamplarımız mükemmeldi. Ev konforunun daha üstünde diyebili-
rim. Hiçbir sıkıntımız olmadı.
Kaskımdaki yıldız, emniyet kurallarına uyduğum için ödül aldığımı
gösteriyor. Bizim burada ödül sistemi, bir yerde eksiklik gördü-
ğümde bunu formenlerimize, şeflerimize bildirmek, çalışırken tek-
nik emniyetimizi almak, arkadaşımızın göremediği bir şeyi şefimi-
ze haber vermek veya kendisini uyarmak şeklinde işliyor. Buradaki
amaç, kazasız iş ortamı sağlamak. Bazen benim göremediğimi
başka bir arkadaşım görüyor. Ödül kazanınca müdürümüzle hep
beraber yemeğe çıkıyoruz. Bir de saat hediye ediliyor. Saat ödülü
bende başladı. Daha önce çakı ödülü vardı. Müdürümüz görüşle-
rimizi alıyor, neyin uygun olacağını bizlere soruyor.